We hebben allemaal slecht geslapen door het lawaai van de treinen en het opstaan kost dan ook veel moeite. We maken een heerlijk ontbijt met gekookt ei en roerei en pakken in. Dan rijden we langs de Hwy 84 naar de Multnomah Falls. Je kan de watervallen op twee manieren bereiken. De eerste route voert over de lokale weg die naast de snelweg loopt, de tweede manier is via de Interstate. Bij Multnomah Falls ligt er tussen de interstate oost en west een parkeerplaats en via een tunneltje onder de interstate door kan je dan naar de waterval lopen. Tegen 11 uur zijn we bij de parkeerplaats. Komende vanaf het oosten moet je links de afslag nemen. We missen hem bijna omdat we niet gewend zijn aan om links de weg te verlaten. Het is maar goed dat we de Interstate genomen hebben. Op de parkeerplaats bij de Interstate is ruim plaats, de parkeerplaats beneden bij de lokale weg is daarentegen helemaal vol.
De waterval is de moeite waard om hem van dichtbij te bekijken. Helaas komt de zon net van achter de waterval als wij er zijn, dus foto's maken is lastig. Wel is het een prachtig gezicht zo.
De waterval bestaat uit twee delen. Halverwege loopt een brug, een wandeling van 0,2 mijl. Gelukkig is het niet zo warm meer, dus die klim omhoog naar de brug levert geen problemen op. Vanaf de brug worden weer de nodige foto's gemaakt en dan bedenkt Marijke dat ze helemaal naar boven wil – nog eens 0,8 mijl steil omhoog. Verbaasd kijken we haar aan. In Mount Rainier had ze niet veel zin om te wandelen en nu wil ze opeens zo'n steile wandeling maken. Judith wil niet, en dus splitsen we op. Martin gaat met Marijke mee en Judith en ik gaan een koffie en een warme chocolademelk drinken bij de snackbar. Het duurt ruim een uur voordat Martin en Marijke terug zijn. De wandeling was niet meegevallen en de gouden regel dat watervallen vanaf beneden er altijd mooier uit zien dan van boven blijkt ook hier waar te zijn. Wel hebben ze onderweg nog een paar keer een mooi uitzicht op de rivier. We eten nog wat bij de snackbar en rijden dan weer verder. Eerst een stukje terug naar het oosten, en dan naar het zuiden, verder Oregon in.
Op mijn verlanglijstje staat de Timberline Lodge op Mount Hood maar we hebben al aardig wat bergen achter de rug en besluiten Mount Hood rechts te laten liggen. Weer een bochtige weg met veel bomen, maar als we Mount Hood voorbij zijn verandert de omgeving opeens; het landschap is hier vrij vlak en kaal, met wat struikjes en zo hier en daar een boom. Achter ons zien we de witte hellingen van Mt Hood en rechts van ons zien we een hele reeks vulkanen, waaronder de Three Sisters waar we in de buurt zullen overnachten. Er woedt een bosbrand, een van de bergen is verstopt achter de rook. We zijn even bang dat we niet naar onze camping zullen kunnen, maar gelukkig rijden we er toch nog op een redelijke afstand langs.
De KOA in Sisters is leuk aangelegd maar nog wel wat kaal. Er zijn veel afscheidingen met lage, witte, hekjes, zodat we het idee krijgen op een ranch rond te lopen. Het zwembad is van een behoorlijk formaat en we nemen allemaal een duik. We eten weer spaghetti, met een heerlijke saus van champignons, doperwten en een bakje kaassaus uit de supermarkt. Het is hier weer warm, buiten is het lekker, maar in de houten cabin blijft de warmte lang hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten