zondag 23 oktober 2011

2 augustus Yosemite


Woensdag 2 augustus 2006
Overnachting:
Curry Village, Yosemite NP
Kosten: $124
Gereden afstand: 80 mijl


We zijn al meerdere keren in Yosemite geweest maar hebben nog nooit Hetch Hetchy bezocht. Het gebied ligt ook niet in de buurt van de andere populaire bestemmingen in Yosemite. Toch is een bezoek aan te raden. De Hetch Hetchy vallei is te vergelijken met Yosemite Valley, alleen is deze laatste drie keer zo groot. In het begin van de vorige eeuw is echter – ondanks fel protest van John Muir – besloten de Tuolumne River die door de vallei stroomt in te dammen om San Francisco van stroom en water te kunnen voorzien.
Nu is er een groot blauw meer waar eens de meadows waren. De twee watervallen die er in uit komen zijn een stuk minder hoog geworden. Het blijft mooi maar je vraagt je af hoe het geweest zou zijn zonder de dam.
Om er te komen moet je eerst het park weer verlaten. We volgen de 120 en gaan bij de Hetch Hetchy entrance het park weer binnen. Vanaf Yosemite Village is het ongeveer 1,5 uur rijden. Bij de dam is er een kleine parkeerplaats. We lopen over de dam en zien het geweld waarmee het water een stuk verderop weer zijn weg vervolgt. We lopen over de dam en door een tunnel. Daar begint een trail die naar de Wapama Fall voert.
We zijn eigenlijk niet van plan om de wandeling helemaal te doen – er staat ongeveer 4 uur voor – maar uiteindelijk doen we het toch: we willen de waterval die we op een gegeven moment uit de verte zien toch ook van dichtbij bekijken. Het pad is op de heenweg licht stijgend maar door de hitte (Hetch Hetchy ligt lager dan Yosemite Valley) niet makkelijk.
We maken hierbij twee klassieke fouten. De eerste is dat we te weinig water meegenomen hebben. Hier komen we op de heenweg achter en in plaats dat we omkeren maken we de tweede klassieke fout: we lopen door, immers we zijn al zo dicht bij. De waterval is niet echt indrukwekkend maar de vallei wel. Langs de hele trail hebben we een mooi uitzicht op het meer en de rotsen aan de overkant.











Het is zeer de moeite waard om deze kleine zuster van Yosemite Valley eens een keertje te bekijken. Neem dan wel voldoende water mee! Bij ons was dit halverwege de terugweg op en het laatste stuk van de wandeling al liepen we dan ook kreunend en steunend. We waren blij dat we bovenop de dam een waterkraantje zagen.

Het is al halverwege de middag als we terug zijn in de vallei. We besluiten te gaan zwemmen bij Yosemite Lodge (het zwembad bij Curry Village is nog niet open). Daarna eten we bij deze Lodge: we worden er al handig om allemaal iets bij de verschillende counters te halen en toch tegelijkertijd bij de kassa aan te komen.

Bij Curry Village teruggekomen is er een rangerpraatje. Eerst leert de ranger de jongste kinderen een liedje, dat wij ook binnen no-time kunnen meezingen:
Black socks, they never get dirty / the longer you wear them the blacker they get. / Someday I think I shall launder them / but something keeps telling me don't do it yet, / not yet, / not yet.
Vervolgens vertelt ze een interessant verhaal over vleermuizen in het park en legt uit dat het heel nuttige beesten zijn. Ze eten de hinderlijke insecten, zoals de muggen en ander onplezierige steekbeestjes op. Ook legt ze uit dat de knal die we vlak voor het praatje hoorden, een soort vuurwerk was, bedoeld om beren af te schrikken. Volgens haar komen er elke avond/nacht beren naar Curry Village om te kijken of er nog voedselresten zijn.
Als het praatje is afgelopen, is het al donker. We hebben zaklantaarns bij ons en Marijke vraagt of ze in het donker over de boardwalk in de meadow vlakbij de parkeerplaats bij Curry Village mag lopen. Ze wil graag die beren zien. Omdat we niet verwachten dat er nu al beren lopen, het is nog te vroeg en te druk, mag het. Samen lopen we met haar over de boardwalk. We schijnen wat met de zaklantaarns over het hoge gras maar zien uiteraard niets. Ik grap nog tegen de kinderen dat er wel honderden beren in het hoge gras kunnen zitten, zonder dat we zouden zien, als ik opeens wat geritsel in het gras hoor. Een hert roep ik. Geen seconde sta ik er bij stil dat het wel eens een beer kan zijn, maar het is er wel eentje! Als Marijke en Martin er met de zaklantaarn er op schijnen, komt opeens een vrij grote beer uit het struikgewas te voorschijn en steekt twee meter voor ons uit de boardwalk over. We schrikken ons lam. Helemaal als we nog meer geritsel in het donker horen. Deze keer is het echter een ranger die opeens uit het donker opduikt. Hij is de beer aan het volgen om hem bij de mensen weg te houden.
Marijke en Judith zijn helemaal opgewonden en tot 's avonds laat in bed wordt er over deze ontmoeting met een beer in het donker gesproken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten